பார்வை சொல்வதை
காதல் அறிந்தால்
மௌனம் தான்
மெழுகுவர்த்தியாகும்

இரவில் பேசும் கண்கள்
பகலில் எழுத முடியாத
காதலை எழுதும்

உன் மௌனத்திலும்
எனக்கு காதல் தெரிகிறது

விழித்ததும்
விழியோரம்
நீ என்
விடியலாய்

உன் அன்பு ஒரு புயல் போல
ஆனால் உன் தொடுதல்
ஒரு மென்மையான தீப்பொறி

எத்தனை இன்னல்களை
சந்தித்தாலும்
என் நாழிகையை
அழகாகவே
நிறைவாக்குகிறாய்
என்னவனே

நெற்றியில் இருக்கும்
சிவப்புப் பொட்டு நீ
என் பெண்மைக்கு
நீ தந்த பரிசல்லவோ
கணவனே என்
ஆருயிர் காதலனே

தூரம் இருந்தாலும்
விரல்கள் கூடத் தெரியாத
இடத்தில் கூட
அவளது சுவாசம்
என்னை தொட்டுவிடுகிறது

மலரும்
நினைவுகள்
மனதை தாலாட்ட
உறங்கிப்போனது
விழிகள்

விடியாத இரவு வேண்டும்
அதில் கலையாத
கனவு வேண்டும்
அந்த கனவிலாவது
நீ எனக்கு வேண்டும்